Jazda w stylu Western Reding

Czym jest Western Reding?

Western Riding to styl jazdy konnej. Od tradycyjnej jazdy klasycznej inaczej angielskiej, western można odróżnić przede wszystkim rzędem jeździeckim (tj. siodło, kiełzno), ubiorem jeźdźca oraz sposobem jazdy. Prowadzenie konia odbywa się na zupełnie luźnych wodzach, metodą neck reining (przykładanie wodzy do szyi konia i odchodzenie od nacisku),a komunikację umożwiwiają nam łydki i dosiad.

Poprzez trening uczy się konia aby reagował na coraz lżejsze sygnały dawane przez jeźdźca. Początkowo - do 6 roku życia konia, używa się wędzidła snaffle bit (zwykłe wędziło z kółkiem wędzidłowym) wodze trzymając w obu rękach. Po ukończeniu 6 roku życia wędzidło zmienia się na czankę (pelham) prowadząc konia już na jedną rękę.

Zawody w jeździe westernowej

Zawody w jeździe westernowej sprawdzają wszystko, poczynając od zdolności konia do wykonywanie skomplikowanych ćwiczeń na wodzach oraz zbierania i kontrolowania bydła, skończywszy na umiejętności wykonywania slalomu między rzędem beczek. Organizowane sa mistrzostwa świata i Europy, a także wiele regionalnych i narodowych zawodów. Wielu jeźdźców wpada w sidła jazdy westernowej. Ucząc się stylu jazdy, ćwiczą także umiejętności "Dzikiego Zachodu", takie jak wiązanie liny, strzelanie z bata, rzucanie nożem i toporem czy szybkie wyciąganie i odbezpieczanie broni. Zaskakujące jest, co może podsunąć wyobraźnia siedzącemu w westernowym siodle nawet emerytowanemu już jeźdźcowi!
Każdy koń może być użyty do jazdy westernowej, ale nie każdy ma temperament i odziedziczone zdolności do wszystkich westernowych zawodów. Amerykański Quarter Horse to popularny i bardzo dobry wybór - koń ten jest szybki, energiczny, elastyczny, inteligentny i ma wrodzony "zmysł bydła", co ułatwia odnoszenie sukcesów w zawodach. Inne amerykańskie typy koni, takie jak Appaloosa, Paint horse i Pinto również wypadają dobrze. Praktycznie każdy koń, który zostanie nauczony reagowania na ciężar i dosiad bardziej niż rękę i nogę, może startować w pokazach.


 

Chody Koni

Tak jak każdy z nas może poruszać się różnymi sposobami tak i konie posiadają różne rodzaje chodów. Cześć chodów to chody naturalne, czyli wrodzone, którymi koń porusza się na wolności. Pozostałe to chody sztuczne – wyuczone przez człowieka dzięki ujeżdżeniu lub tresurze. Wyróżniamy trzy podstawowe chody konia – stęp, kłus oraz galop, choć w tym opracowaniu celowo wyodrębnię cwał, który jest rodzajem galopu.

Stęp

To czterotaktowy najwolniejszy chód konia. Wydawało by się, że najprostszy … a jednak w zawodach ujeżdżeniowych chody w stępie punktowane są podwójnie. W stepie zawsze słychać cztery uderzenia kopyt o ziemię. Jeżeli stęp zaczyna się od lewej tylnej kończyny to następnie jest lewa przednia następnie prawa tylna i na końcu prawa przednia itd. Przeciętna prędkość konia w stępie to około 6 km/godzinę. Wyróżniamy cztery rodzaje stępa:
Stęp pośredni (inaczej roboczy) – jest to wolny stęp.
Stęp zebrany – W stepie zebranym praca kopyt jest dynamiczna, krok krótszy niż w stępie pośrednim ale za to bardzo doniosły.
Stęp wyciągnięty – Stęp z maksymalnie wyciągniętym krokiem, ślady tylnych kopyt wyraźnie przekraczają ślady przednich.
 Stęp swobodny –  przeważnie kojarzony ze stepem na długiej wodzy, wykorzystywany przez jeźdźców podczas przerw w pracy.

Kłus

Kłus to dwutaktowy ruch konia. W tym ruchu kończyny parami naprzemiennie odbijają się od ziemi – prawa przednia razem lewą tylną itd. Prędkość konia w kłusie to około 10-15 km/godz. Istnieją cztery rodzaje kłusa:
Kłus to dwutaktowy ruch konia. W tym ruchu kończyny parami naprzemiennie odbijają się od ziemi – prawa przednia razem lewą tylną itd. Prędkość konia w kłusie to około 10-15 km/godz. Istnieją cztery rodzaje kłusa.
Kłus roboczy – naturalny kłus konia, porusza się on regularnie, rytmicznie i bez specjalnego wysiłku.
Kłus pośredni – nieznacznie szybszy od kłusa roboczego, koń jest bardziej wydłużony.
Kłus wyciągnięty – jest to rodzaj kłusa wykonywanego wyłącznie na ujeżdżalni, po każdym kroku koń maksymalnie wyciąga kończyny.
Kłus zebrany – kroki konia są mniej obszerne niż w kłusie wyciągniętym, ale bardziej sprężyste i dostojne. Koń ma uniesioną zaokrągloną szyję.

Galop

Galop to trzytaktowy ruch konia. Każdy kto marzy o jeździe konnej marzy o galopie.
 Zdecydowanie wygodniejszy do jazdy niż kłus. W zależności od tego, która para kończyn wysuwa się bardziej do przodu rozróżniamy galop na prawą i na lewą nogę
 Wyróżniamy poniższe rodzaje galopu:
 Galop roboczy – jest to galop w naturalnym rytmie konia i w jego pełnej równowadze
 Galop pośredni – jest to galop, który zmusza konia do mocniejszej pracy grzbietem, foule jest dłuższe niż w galopie roboczym
Galop zebrany – jest to galop zwolniony do minimum, mamy wrażenie, że koń odbija się jak piłeczka.
 Galop wyciągnięty – ruchy bardziej wyciągnięte niż w galopie pośrednim, koń wydłuża się tyle na ile pozwala mu budowa ciała.
Cwał – jest to najszybsza odmiana galopu, ale charakteryzuje się czterotaktowym rytmem, a nie trzy jak galop opisany powyżej. Koń stawia nogi w kolejności – lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia (lub odwrotnie) – a następnie następuje faza lotu, podczas której wszystkie nogi konia znajdują się w powietrzu. Najszybsze konie świata cwałują z prędkością dochodzącą do nawet 60 km/godz.

Dyscypliny soprtu jeździeckiego cz. II

Powożenie

W sporcie zaprzęgowym powozi się zaprzęgami jedno, dwu-,czterorokonnymi. W dyscyplinie tej duże znaczenie ma dopasowanie koni, uprzęży, liberii powożącego i luzaka do stylu zaprzęgu. Wyróżnia się dwa style:
~ Styl węgierski( wiejski)
~ Styl angielski (dżentelmeński)
 Pierwszym etapem zawodów jest prezentacja i ocena zaprzęgu. Główna część obejmuje trzy próby: ujeżdżenie, maraton, w którym używana jest specjalna bryczka (inna niż w pozostałych próbach), oraz konkurs zręcznościowy powożenia.

Woltyżerka 

 Woltyżerka to gimnastyka akrobatyczna wykonywana na koniu poruszającym się galopem po okręgu o średnicy 15m. Zespół składa się z 9 zawodników i osoby prowadzącej konia na lonży.Zawody polegają na wykonywaniu dwóch programów: obowiązkowego oraz dowolnego z podkładem muzycznym.

Rajdy konne

 

Jest to jedna z jeździeckich dyscyplin sportowych, uznana za oficjalną przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI) w 1982 roku. W tej konkurencji jeździec i koń muszą pokonać określony dystans kilkudziesięciu kilometrów w jak najkrótszym czasie. Zwycięzcą rajdu jest para, która pierwsza przekracza linię mety, spełniając równocześnie na trasie normy weterynaryjne. Po każdym odcinku (tzw. "pętli"), jak też przed startem i po zakończeniu rajdu, koń jest poddawany kontroli weterynaryjnej. Tylko pozytywna opinia lekarza weterynarii na każdej bramce umożliwia zawodnikowi kontynuowanie następnego odcinka

Reining

konkurencja jeździecka w stylu westernowym polegająca na jak najdokładniejszym przejechaniu zadanej trasy (zwanej w reiningu schematem, ang. pattern). Cały przejazd wykonuje się w galopie, prowadząc konia jedną ręką. Reining jest często nazywany ujeżdżeniem w stylu western.
 W Reinigu jest dostępnych 11 patternów. Wszystkie one składają się z tych samych elementów,

ułożonych w różnej kolejności.

Dyscypliny Jeździeckie

Część wszystkim!
Dziś opiszę wam kilka dyscyplin związanych z jeździectwem :)
Zapraszam do przeczytania!

Dyscypliny sportu jeździeckiego

Międzynarodowa Federacja Jeździecka (FEI) zatwierdziła 7 dyscyplin sportu jeździeckiego: ujeżdżenie, skoki przez przeszkody, wszechstronny konkurs konia wierzchowego(WKKW), powożenie, woltyżerka, konne rajdy długodystansowe i reingi. Trzy pierwsze konkurencje znalazły się w programie igrzysk olimpijskich.

Ujeżdżenie

W ujeżdżeniu jeździec na koniu porusza się po czworoboku o wymiarach 60 x 20 m, na którym umieszczone są punkty oznaczone literami alfabetu.

Startująca para ( koń i jeździec ), od której wymaga się wzajemnego zrozumienia i współdziałania, płynności poruszania się, elegancji i harmonii, wykonuje określony program na który składają się obowiązkowe ruchy. W celu zwiększenia atrakcyjności tej dyscypliny wprowadzono program dowolny (kur), wykonywany  do muzyki. Podkład muzyczny powinien pasować do typu konia i  wykonywanego przez niego ruchu oraz stroju zawodnika.

Skoki przez przeszkody

Skoki przez przeszkody są najpopularniejszą i najszybciej rozwijającą się dyscypliną jeździecką w Polsce i na świecie.
Zawody polegają na rozgrywaniu różnorodnych konkursów, w których startująca para pokonuje specjalny tor z przeszkodami ruchomymi i stałymi, mającymi różną wysokość i ustawionymi w określonej kolejności, na placu zwanym parkurem. Ocena i uzyskana lokata pary biorącej udział w zawodach zależą od rodzaju konkursu. Najczęściej podstawą rankingu jest liczba błędów na przeszkodach, czas pokonania toru lub wysokość i stopień trudności przeszkód.

Wszechstronny konkurs konia wierzchowego (WKKW)

Wszechstronny konkurs konia wierzchowego składa się z trzech prób odbywających się w trzech kolejnych dniach. Najpierw przeprowadzane są zawody w ujeżdżeniu. Druga próba zwana terenową,

podzielona jest na cztery odcinki:  "a"-drogi i ścieżki, "b"- steeple-chase( bieg z przeszkodami w postaci potoków, wałów itp) "c"-ponownie drogi i ścieżki, "d"-tzw. cross, czyli bieg przełajowy z przeszkodami terenowymi.

Trzecia próba ma udowodnić że po dwóch wyczerpujących dniach koń nadal zachował zwinność , energię i posłuszeństwo


Dalsza część posta dziś wieczorem :) 

Jeździectwo Naturalne

Czym jest jeździectwo naturalne ?

Naturalne jeździectwo (NH) po prostu oznacza, że znamy i rozumiemy końskie zachowania instynktowne i stadne, oraz że wykorzystujemy tę wiedzę do uzyskania chętnego partnerstwa i komunikacji z koniem, i to w sposób, który jest dla niego zrozumiały.
Chociaż nazwa ' jeździectwo naturalne’ jest terminem nowym, to jednak pojęcie było znane od setek, jeśli nie tysięcy lat. Bracia Bill i Tom Dorrance z Kalifornii, zapoczątkowali aktualny trend w kierunku NH poprzez swój wpływ na kolejne generacje trenerów NH, z których wielu stało się sławnymi i odniosło komercyjny sukces dzięki temu, czego nauczyli się od tych dwóch mistrzów. Jest także wielu mniej znanych trenerów praktykujących jeździectwo naturalne, którzy nie są sławami, ale są świetnymi trenerami.
Tym, co łączy wszystkie “marki” naturalnego jeździectwa jest zrozumienie naturalnych zachowań koni w celu umożliwienia im przyjemnej, chętnej i współpracującej koegzystencji z ludźmi. NH zaczyna się od podstawowego zrozumienia co motywuje konie i w jaki sposób konie się porozumiewają.

Jak zrozumieć koński język ?

Konie to zwierzęta bardzo komunikatywne, porozumiewające się głównie za pomocą języka niesłyszalnego. Konie używają języka znaków, wykorzystując do tego każdą część swego ciała: podniesienie głowy, ustawienie ucha, gesty nozdrzy i warg, ruchy nosa, przednie kopyta, tylne kopyta, pozycja ogona, oraz kilka zróżnicowanych słyszalnych przywołań. To zawiły język i bardzo charakterystyczny: gdy już nauczysz się “czytać” konie, zrozumiesz ich emocje, motywacje i zachowania.
Nie wszystkie z końskich gestów komunikacyjnych mogą być tu wytłumaczone, ale ważne jest, aby rozumieć oznaki rozluźnienia, podporządkowania i zrozumienia. Znaki rozluźnienia są często synonimami znaków podporządkowania, ponieważ gdy koń zaakceptuje cię jako swojego przywódcę, to wie, że jesteś zobligowany aby za niego uważać i chronić go, a zatem on sam może się zrelaksować.
Znaki rozluźnienia i uległości, których wypatrujemy u konia to opuszczenie głowy( ostatecznym znakiem jest opuszczenie głowy aż do ziemi)
Innym ważnym do zrozumienia znakiem jest oblizywanie i przeżuwanie. Konie przeżuwają tylko gdy są zrelaksowane, zatem to zawsze dobry znak jeśli ruszają szczęką.
 Jeśli wydajesz polecenie, chwalisz lub korygujesz konia a on zaczyna lizać/żuć, to oznacza to, że zrozumiał i zaakceptował twoją władzę.

 

 Podstawowy Sprzęt w jeździectwie naturalnym

1. Kantar sznurkowy (rope halter)- to kantar zrobiony ze sznurka o grubości ok. 6-7 mm (idealna grubość sznurka to 6,5mm, jednak w Polsce jest ciężko dostępny). Sznurek nie powinien być sztywny ani nie powinien się spłaszczać

2.Lina- w naturalnym jeździectwie stosuje się liny o różnej długości, z karabińczykiem bezpieczeństwa, lub z karabińczykiem żeglarskim. Lina musi być giętka, „żywa” i miękka i w miarę ciężka. Zazwyczaj liny mają 3,6m lub 6,5m.

3.
Carrot Stick- bat o długości 120cm zakończony rączką, a z drugiej strony skórzaną łapką, przez którą przeciąga się sznurek zwany savvy string. Jego długość dobiera się w zależności od potrzeb. Carrot stick ma się dobrze kojarzyć z np. z marchewką. Carrot stick ma służyć do dotykania konia i zarzucania na niego linki.

Moje zdanie na temat jazdy naturalnej 

Moim zdaniem jazda naturalna bardzo zbliża do siebie konia i jeźdźca.
Pomaga nawiązać im pewną więź. Dzięki niej człowiek może bardziej zrozumieć konia i w pewnym sensie stać się z nim jednością.
Podziwiam ludzi którzy uczą się jazdy naturalnej ponieważ, uważam że w ten sposób okazują miłość do swojego rumaka( chcą poznać jego naturę alby się do niego zbliżyć).
Ostatnio zaczęłam dużo czytać na temat tej jazdy i sama chciałabym nauczyć się jeździć naturalnie. :)
Według niektórych osób jazda naturalna psuje koniowi kręgosłup i ja również uważam że po nie kąt to prawda, lecz myślę że każdy z nas powinien nauczyć się takiej jazdy choćby po to aby zwiększyć swoją więź ze swoim przyjacielem.

A jakie jest wasze zdanie na temat jazdy naturalnej ? Piszcie w komentarzach :) 

 

Historia i przeznaczenie konia

Pochodzenie koni i ich udomowienie.

Konie prawdopodobnie wywodzą się od małego ssaka Hyracotherium,
żyjącego we wczesnym eocenie( ok. 50 mln lat temu) w Europie i Ameryce. Zwierzęta te , biegnąc, opierały się na czterech palcach przednich i trzech palcach tylnych nóg. W kolejnych epokach  geologicznych wielopalczaste osobniki w Europie i Azji z nieznanych przyczyn całkowicie wyginęły.
Przetrwały natomiast w Ameryce Północnej. Tam też przekształciły się na drodze ewolucji w formy jednopalczaste. W plejstocenie, kiedy Ameryka Północna była połączona z Eurazją przesmykiem w miejscu dzisiejszej Cieśniny Beringa, zwierzęta te przywędrowały do Eurazji i Afryki. Pod koniec tej Epoki były już tam rozpowszechnione, o czym świadczą wizerunki z groty Lascaux w południowo-zachodniej Francji.
Według jednej z teorii bezpośrednimi przodkami współczesnych koni domowych był koń Przewalskiego z Azji środkowej.
Konie zostały oswojone prawdopodobnie 5-6 tyś. lat temu w Chinach. Około 2700r.p.n.e były w tym rejonie Azji zwierzętami domowymi. W Egipcie od 1590r.p.n.e używano ich do polowań i walk. W Grecji zaprzęgano je do wozów bojowych.

Przeznaczenie koni

Konie były niegdyś najpopularniejszymi zwierzętami pociągowymi, następnie wyparte przez maszyny(np. traktory i kombajny) . Dziś używane w celach rekreacyjnych i sportowych.

Ciekawostka:

Przeciętna długość życia konia wynosi 25-30 lat. Wysokość konia mierzy się w kłębie specjalną laską zoometryczną .

Koń Przewalskiego źr.DinoAnimals.pl

Witajcie !

Cześć wszystkim!
Witam Was na moim blogu poświęconym jeździe konnej.
Będę tu pisała o moich przeżyciach, poradach, od czasu do czasu pojawią się jakieś jeździeckie DIY itp.
Posty będę wstawiała raczej nie regularnie( zależy kiedy natchnie mnie wena :D ) ale przynajmniej jeden w tygodniu się pojawi ;)
Mam nadzieję że się polubimy :)
Zapraszam do przeczytania pierwszego postu ! :)

Fot. Magdalena Bandurek